| | | | | | |
| |
سکه رخسار ما جز زر مبادا بی‌شما |
|
در تک دریای دل گوهر مبادا بی‌شما |
|
| |
شاخه‌های باغ شادی کان قوی تازه‌ست و تر |
|
خشک بادا بی‌شما و تر مبادا بی‌شما |
|
| |
این همای دل که خو کردست در سایه شما |
|
جز میان شعله آذر مبادا بی‌شما |
|
| |
دیدمش بیمار جان را گفتمش چونی خوشی |
|
هین بگو چون نیست میوه برمبادا بی‌شما |
|
| |
روز من تابید جان و در خیالش بنگرید |
|
گفت رنج صعب من خوشتر مبادا بی‌شما |
|
| |
چون شما و جمله خلقان نقش‌های آزرند |
|
نقش‌های آزر و آزر مبادا بی‌شما |
|
| |
جرعه جرعه مر جگر را جام آتش می‌دهیم |
|
کاین جگر را شربت کوثر مبادا بی‌شما |
|
| |
صد هزاران جان فدا شد از پی باده الست |
|
عقل گوید کان می‌ام در سر مبادا بی‌شما |
|
| |
هر دو ده یعنی دو کون از بوی تو رونق گرفت |
|
در دو ده این چاکرت مهتر مبادا بی‌شما |
|
| |
چشم را صد پر ز نور از بهر دیدار توست |
|
ای که هر دو چشم را یک پر مبادا بی‌شما |
|
| |
بی شما هر موی ما گر سنجر و خسرو شوند |
|
خسرو شاهنشه و سنجر مبادا بی‌شما |
|
| |
تا فراق شمس تبریزی همی خنجر کشد |
|
دست‌های گل بجز خنجر مبادا بی‌شما |
|
