| | | | | | |
|
شب رفت و هم تمام نشد ماجرای ما |
|
ناچار گفتنیست تمامی ماجرا |
|
|
والله ز دور آدم تا روز رستخیز |
|
کوته نگشت و هم نشود این درازنا |
|
|
اما چنین نماید کاینک تمام شد |
|
چون ترک گوید اشپو مرد رونده را |
|
|
اشپوی ترک چیست که نزدیک منزلی |
|
تا گرمی و جلادت و قوت دهد تو را |
|
|
چون راه رفتنیست توقف هلاکتست |
|
چونت قنق کند که بیا خرگه اندرآ |
|
|
صاحب مروتیست که جانش دریغ نیست |
|
لیکن گرت بگیرد ماندی در ابتلا |
|
|
بر ترک ظن بد مبر و متهم مکن |
|
مستیز همچو هندو بشتاب همرها |
|
|
کان جا در آتش است سه نعل از برای تو |
|
وان جا به گوش تست دل خویش و اقربا |
|
|
نگذارد اشتیاق کریمان که آب خوش |
|
اندر گلوی تو رود ای یار باوفا |
|
|
گر در عسل نشینی تلخت کنند زود |
|
ور با وفا تو جفت شوی گردد آن جفا |
|
|
خاموش باش و راه رو و این یقین بدان |
|
سرگشته دارد آب غریبی چو آسیا |
|