| | | | | | |
|
شب قدر است جسم تو کز او یابند دولتها |
|
مه بدرست روح تو کز او بشکافت ظلمتها |
|
|
مگر تقویم یزدانی که طالعها در او باشد |
|
مگر دریای غفرانی کز او شویند زلتها |
|
|
مگر تو لوح محفوظی که درس غیب از او گیرند |
|
و یا گنجینه رحمت کز او پوشند خلعتها |
|
|
عجب تو بیت معموری که طوافانش املاکند |
|
عجب تو رق منشوری کز او نوشند شربتها |
|
|
و یا آن روح بیچونی کز اینها جمله بیرونی |
|
که در وی سرنگون آمد تأملها و فکرتها |
|
|
ولی برتافت بر چونها مشارقهای بیچونی |
|
بر آثار لطیف تو غلط گشتند الفتها |
|
|
عجایب یوسفی چون مه که عکس اوست در صد چه |
|
از او افتاده یعقوبان به دام و جاه ملتها |
|
|
چو زلف خود رسن سازد ز چههاشان براندازد |
|
کشدشان در بر رحمت رهاندشان ز حیرتها |
|
|
چو از حیرت گذر یابد صفات آن را که دریابد |
|
خمش که بس شکسته شد عبارتها و عبرتها |
|