دیوان شمس/شکست نرخ شکر را بتم به روی ترش

by مولوی

	شکست نرخ شکر را بتم به روی ترش			چه باده‌هاست بتم را در آن کدوی ترش
	به قاصد او ترشست و به جان شیرینش			که نیست در همه اجزاش تای موی ترش
	هزار خمره سرکه عسل شدست از او			که هست دلبر شیرین دوای خوی ترش
	زهای و هوی ترش‌های ماش خنده گرفت			حلاوت عجبی یافت‌های و هوی ترش
	ترش چگونه نخندد به زیر لب چو شنید			که جوی شیر و شکر شد روان به سوی ترش
	ربود سیل ویم دوش و خلق نعره زنان			میان جوی عسل چیست آن سبوی ترش
	پریر یار مرا جست کان ترش رو کو			خمار نیست چرا بودش آرزوی ترش
	شتاب و تیز همی‌رفت کو به کو پی من			چرا کند شکرقند جست و جوی ترش
	گرفته طبله حلوا و بنده را جویان			که تا ز جایزه شیرین کند گلوی ترش
	عجب نباشد اگر قصد او فنای منست			همیشه شیرین باشد یقین عدوی ترش
	غلط مکن ترشی نی برای دفع توست			ز رشک چون تو شکاریست رنگ و بوی ترش
	ز رشک جاه امیرست روترش دربان			ز رشک روی عروس است روی شوی ترش
	هزار خانه چو زنبور پرعسل داری			به جان تو که گذر کن ز گفت و گوی ترش