| | | | | | |
|
صد خمار است و طرب در نظر آن دیده |
|
که در آن روی نظر کرده بود دزدیده |
|
|
صد نشاط است و هوس در سر آن سرمستی |
|
که رخ خود به کف پاش بود مالیده |
|
|
عشوه و مکر زمانه نپذیرد گوشی |
|
که سلام از لب آن یار بود بشنیده |
|
|
پیچ زلفش چو ندیدی تو برو معذوری |
|
ای تو در نیک و بد دور زمان پیچیده |
|
|
نی تراشی است که اندر نی صورت بدمد |
|
هیچ دیدی تو نیی بینفسی نالیده |
|
|
گر بداند که حریف لب کی خواهد شد |
|
کی برنجد ز بریدن قلم بالیده |
|
|
گر بپرسند چه فرق است میان تو و غیر |
|
فرق این بس که تویی فرق مرا خاریده |
|
|
جرعهای کن فیکون بر سر آن خاک بریخت |
|
لب عشاق جهان خاک تو را لیسیده |
|
|
شمس تبریز تو را عشق شناسد نه خرد |
|
بر دم باد بهاری نرسد پوسیده |
|