| | | | | | |
|
صنما چونک فریبی همه عیار فریبی |
|
صنما چون همه جانی دل هشیار فریبی |
|
|
سحری چون قمر آیی به خرابات درآیی |
|
بت و بتخانه بسوزی دل و دلدار فریبی |
|
|
دل آشفته نگیری خرد خفته نگیری |
|
تو بدان نرگس خفته همه بیدار فریبی |
|
|
ز غمت سنگ گدازد رمه با گرگ بسازد |
|
رمه و گرگ و شبان را تو به یک بار فریبی |
|
|
چه کنم جان و بدن را چه کنم قوت تن را |
|
که تو جبار جهانی همه بیمار فریبی |
|
|
قمر زنگی شب را تو کنی رومی مه رو |
|
همه کوران سیه را تو به انوار فریبی |
|
|
همه را گوش بگیری شنوایی برسانی |
|
همه را چشم گشایی و به دیدار فریبی |
|
|
تو نه آنی که فریبی ز کسی صرفه بجویی |
|
تو همه لطف و عطایی تو به ایثار فریبی |
|
|
تو صلاح دل و دینی تو در این لطف چنینی |
|
که کمین خار فنا را سوی گلزار فریبی |
|