| | | | | | |
|
صوفیان در دمی دو عید کنند |
|
عنکبوتان مگس قدید کنند |
|
|
شمعها میزنند خورشیدند |
|
تا که ظلمات را شهید کنند |
|
|
باز هر ذره شد چو نفخه صور |
|
تا شهید تو را سعید کنند |
|
|
چرخ کهنه به گردشان گردد |
|
تا کهنههاش را جدید کنند |
|
|
رغم آن حاسدان که میخواهند |
|
تا قریب تو را بعید کنند |
|
|
حاسدان را هم از حسد بخرند |
|
همه را طالب و مرید کنند |
|
|
کیمیای سعادت همهاند |
|
در همه فعل خود بدید کنند |
|
|
کیمیایی کنند همه افلاک |
|
لیک در مدتی مدید کنند |
|
|
وان هم از ماه غیب دزدیدند |
|
که گهی پاک و گه پلید کنند |
|
|
خنک آن دم که جمله اجزا را |
|
بی ز ترکیبها وحید کنند |
|
|
بس کن این و سر تنور ببند |
|
تا که نانهات را ثرید کنند |
|