دیوان شمس/طوبی لمن آواه سر فاده

دیوان شمس (غزلیات) از مولوی
(طوبی لمن آواه سر فاده)
  طوبی لمن آواه سر فاده سکن الفاد بعشقه و وداده  
  نفس الکریم کمریم و فاده شبه المسیح و صدره کمهاده  
  اذن الفاد لکی یبوح بسره شرح الصدور کرامه لعباده  
  رحم القلوب بفتح‌ها و فتوح‌ها قهر النفوس سیاسه لجهاده  
  کشف الغطاء و لا انتظار و لا نسا فرح السعید تانسا بعتاده  
  عشقوا لرأیه ربهم و تعلقوا و العرش یخضع حالهم بعماده  
  و صلوا الی نظر الحبیب بفضله و الحق ارشدهم بحسن رشاده  
  القوم معشوقون فی اوصافهم و الحق عاشقهم علی افراده  
  حار العقول به عاشقیه تحیرا کیف العقول به معشقیه فناده  
  لا تنکرن و لا تکن متصرفا بالعقل فی هذا و خف لکیاده  
  فالامر اعظم من تصرف حکمنا و الود بالجبار من اعقاده  
  ملک البصیره من ممالک شیخنا یعطی و یمنع ما یشا بمراده  
  ما غاب من قلبی شعاشع خده لا تشمتوا بصدوده و بعاده  
  شمس المصیف اذا نی بغروبه ما غاب حر الشمس من عباده  
  تبریز جل به شمس دین سیدی ما اکرم المولی بکثر رماده