| | | | | | |
|
عاشقان پیدا و دلبر ناپدید |
|
در همه عالم چنین عشقی که دید |
|
|
نارسیده یک لبی بر نقش جان |
|
صد هزاران جانها تا لب رسید |
|
|
قاب قوسین از علی تیری فکند |
|
تا سپرهای فلکها را درید |
|
|
ناکشیده دامن معشوق غیب |
|
دل هزاران محنت و ضربت کشید |
|
|
ناگزیده او لب شیرین لبی |
|
چند پشت دست در هجران گزید |
|
|
ناچریده از لبش شاخ شکر |
|
دل هزاران عشوه او را چرید |
|
|
ناشکفته از گلستانش گلی |
|
صد هزاران خار در سینه خلید |
|
|
گر چه جان از وی ندید الا جفا |
|
از وفاها بر امید او رمید |
|
|
آن الم را بر کرمها فضل داد |
|
وان جفا را از وفاها برگزید |
|
|
خار او از جمله گلها دست برد |
|
قفل او دلکشترست از صد کلید |
|
|
جور او از دور دولت گوی برد |
|
قندها از زهر قهرش بردمید |
|
|
رد او به از قبول دیگران |
|
لعل و مروارید سنگش را مرید |
|
|
این سعادتهای دنیا هیچ نیست |
|
آن سعادت جو که دارد بوسعید |
|
|
این زیادتهای این عالم کمیست |
|
آن زیادت جو که دارد بایزید |
|
|
آن زیادت دست شش انگشت تست |
|
قیمت او کم به ظاهر مستزید |
|
|
آن سناجو کش سنایی شرح کرد |
|
یافت فردیت ز عطار آن فرید |
|
|
چرب و شیرین مینماید پاک و خوش |
|
یک شبی بگذشت با تو شد پلید |
|
|
چرب و شیرین از غذای عشق خور |
|
تا پرت برروید و دانی پرید |
|
|
آخر اندر غار در طفلی خلیل |
|
از سر انگشت شیری میمکید |
|
|
آن رها کن آن جنین اندر شکم |
|
آب حیوانی ز خونی میمزید |
|
|
قد و بالایی که چرخش کرد راست |
|
عاقبت چون چرخ کژقامت خمید |
|
|
قد و بالایی که عشقش برفراشت |
|
برگذشت آن قدش از عرش مجید |
|
|
نی خمش کن عالم السر حاضرست |
|
نحن اقرب گفت من حبل الورید |
|