| | | | | | |
| |
عاشقا دو چشم بگشا چارجو در خود ببین |
|
جوی آب و جوی خمر و جوی شیر و انگبین |
|
| |
عاشقا در خویش بنگر سخره مردم مشو |
|
تا فلان گوید چنان و آن فلان گوید چنین |
|
| |
من غلام آن گل بینا که فارغ باشد او |
|
کان فلانم خار خواند وان فلانم یاسمین |
|
| |
دیده بگشا زین سپس با دیده مردم مرو |
|
کان فلانت گبر گوید وان فلانت مرد دین |
|
| |
ای خدا داده تو را چشم بصیرت از کرم |
|
کز خمارش سجده آرد شهپر روح الامین |
|
| |
چشم نرگس را مبند و چشم کرکس را مگیر |
|
چشم اول را مبند و چشم احول را مبین |
|
| |
عاشقان صورتی در صورتی افتاده‌اند |
|
چون مگس کز شهد افتد در طغار دوغگین |
|
| |
شاد باش ای عشقباز ذوالجلال سرمدی |
|
با چنان پرها چه غم باشد تو را از آب و طین |
|
| |
گر همی‌خواهی که جبریلت شود بنده برو |
|
سجده‌ای کن پیش آدم زود ای دیو لعین |
|
| |
بادیه خون خوار اگر واقف شدی از کعبه‌ام |
|
هر طرف گلشن نمودی هر طرف ماء معین |
|
| |
ای به نظاره بد و نیک کسان درمانده |
|
چون بدین راضی شدی یارب تو را بادا معین |
|
| |
چون امانت‌های حق را آسمان طاقت نداشت |
|
شمس تبریزی چگونه گستریدش در زمین |
|
