دیوان شمس/عاشقی در خشم شد از یار خود معشوق وار
عاشقی در خشم شد از یار خود معشوق وار | گازری در خشم گشت از آفتاب نامدار | |||||
وانگهان چون گازری از گازران درویشتر | وانگهان چون آفتابی آفتاب هر دیار | |||||
ناز گازر چون بدید آن آفتاب از لطف خود | ابر پیش آورد اینک گازری باکار و بار | |||||
گفت تا گازر نخندد من برون نایم ز ابر | تا دل او خوش نگردد من نباشم برقرار | |||||
دسته دسته جامههای گازران از کار ماند | تا پدید آید که گازر اختیارست اختیار | |||||
هر کی باشد عاشق آن آفتاب از جان و دل | سر ز خاک پای گازر برندارد زینهار | |||||
گویم آن گازر که باشد شمس تبریزی و بس | کز برای او برآید آفتاب از هر کنار |