| | | | | | |
| |
عاشقی و بی‌وفایی کار ماست |
|
کار کار ماست چون او یار ماست |
|
| |
قصد جان جمله خویشان کنیم |
|
هر چه خویش ما کنون اغیار ماست |
|
| |
عقل اگر سلطان این اقلیم شد |
|
همچو دزد آویخته بر دار ماست |
|
| |
خویش و بی‌خویشی به یک جا کی بود |
|
هر گلی کز ما بروید خار ماست |
|
| |
خودپرستی نامبارک حالتیست |
|
کاندر او ایمان ما انکار ماست |
|
| |
آنک افلاطون و جالینوس توست |
|
از منی پرعلت و بیمار ماست |
|
| |
نوبهاری کو نوی خود بدید |
|
جان گلزارست اما زار ماست |
|
| |
این منی خاکست زر در وی بجو |
|
کاندر او گنجور یار غار ماست |
|
| |
خاک بی‌آتش بننماید گهر |
|
عشق و هجران ابر آتشبار ماست |
|
| |
طالبا بشنو که بانگ آتشست |
|
تا نپنداری که این گفتار ماست |
|
| |
طالبا بگذر از این اسرار خود |
|
سر طالب پرده اسرار ماست |
|
| |
نور و نار توست ذوق و رنج تو |
|
رو بدان جایی که نور و نار ماست |
|
| |
گاه گویی شیرم و گه شیرگیر |
|
شیرگیر و شیر تو کفتار ماست |
|
| |
طالب ره طالب شه کی بود |
|
گر چه دل دارد مگو دلدار ماست |
|
| |
شهر از عاقل تهی خواهد شدن |
|
این چنین ساقی که این خمار ماست |
|
| |
عاشق و مفلس کند این شهر را |
|
این چنین چابک که این طرار ماست |
|
| |
مدرسه عشق و مدرس ذوالجلال |
|
ما چو طالب علم و این تکرار ماست |
|
| |
شمس تبریزی که شاه دلبری‌ست |
|
با همه شاهنشهی جاندار ماست |
|
