دیوان شمس/عاشق روی جان فزای توییم
عاشق روی جان فزای توییم | رحمتی کن که در هوای توییم | |||||
تو به رخسار آفتابی و مه | ما همه ذره در هوای توییم | |||||
تا تو زین پرده روی بنمایی | منتظر بر در سرای توییم | |||||
ای که ما در میان مجلس انس | بیخود از شربت لقای توییم | |||||
خیره چون دشمنان مکش ما را | کخر ای دوست آشنای توییم | |||||
تو رضا می دهی به کشتن ما | ما همه بنده رضای توییم | |||||
گر چه با خاتم سلیمانیم | ای پری زاده خاک پای توییم | |||||
شمس تبریز جان جانهایی | ما همه بنده و گدای توییم |