دیوان شمس/عاقبت ای جان فزا نشکیفتم
| عاقبت ای جان فزا نشکیفتم | خشم رفتم بی‌شما نشکیفتم | |||||
| در جدایی خواستم تا خو کنم | راستی گویم جدا نشکیفتم | |||||
| کی شکیبد خود کهی از کهربا | کاهم و از کهربا نشکیفتم | |||||
| هر جفاکش طالب روز وفاست | من جفاکش از وفا نشکیفتم | |||||
| نرم نرمک گویدم بازآمدی | گویمش ای جان ما نشکیفتم | |||||
| ای دل و ای جان و چشم روشنم | بی‌پناه توتیا نشکیفتم | |||||
| بر سرم می زد که دیدی تو سزا | ناسزایم ناسزا نشکیفتم | |||||
| آزمودم مردگی و زندگی | در فنا و در بقا نشکیفتم | |||||
| مطربا این پرده گو بهر خدا | ای خدا و ای خدا نشکیفتم | |||||