| | | | | | |
| |
عشق اکنون مهربانی می‌کند |
|
جان جان امروز جانی می‌کند |
|
| |
در شعاع آفتاب معرفت |
|
ذره ذره غیب دانی می‌کند |
|
| |
کیمیای کیمیاسازست عشق |
|
خاک را گنج معانی می‌کند |
|
| |
گاه درها می‌گشاید بر فلک |
|
گه خرد را نردبانی می‌کند |
|
| |
گه چو صهبا بزم شادی می‌نهد |
|
گه چو دریا درفشانی می‌کند |
|
| |
گه چو روح الله طبیبی می‌شود |
|
گه خلیلش میزبانی می‌کند |
|
| |
اعتمادی دارد او بر عشق دوست |
|
گر سماع لن ترانی می‌کند |
|
| |
اندر این طوفان که خونست آب او |
|
لطف خود را نوح ثانی می‌کند |
|
| |
بانگ انانستعین ما شنید |
|
لطف و داد و مستعانی می‌کند |
|
| |
چون قرین شد عشق او با جان‌ها |
|
مو به مو صاحب قرانی می‌کند |
|
| |
ارمغان‌های غریب آورده است |
|
قسمت آن ارمغانی می‌کند |
|
| |
هر که می‌بندد ره عشاق را |
|
جاهلی و قلتبانی می‌کند |
|
| |
سرنگون اندررود در آب شور |
|
هر که چون لنگر گرانی می‌کند |
|
| |
تا چه خوردست این دهان کز ذوق آن |
|
اقتضای بی‌زبانی می‌کند |
|
