| | | | | | |
|
عشق جز دولت و عنایت نیست |
|
جز گشاد دل و هدایت نیست |
|
|
عشق را بوحنیفه درس نکرد |
|
شافعی را در او روایت نیست |
|
|
لایجوز و یجوز تا اجلست |
|
علم عشاق را نهایت نیست |
|
|
عاشقان غرقهاند در شکراب |
|
از شکر مصر را شکایت نیست |
|
|
جان مخمور چون نگوید شکر |
|
بادهای را که حد و غایت نیست |
|
|
هر که را پرغم و ترش دیدی |
|
نیست عاشق و زان ولایت نیست |
|
|
گر نه هر غنچه پرده باغیست |
|
غیرت و رشک را سرایت نیست |
|
|
مبتدی باشد اندر این ره عشق |
|
آنک او واقف از بدایت نیست |
|
|
نیست شو نیست از خودی زیرا |
|
بتر از هستیت جنایت نیست |
|
|
هیچ راعی مشو رعیت شو |
|
راعیی جز سد رعایت نیست |
|
|
بس بدی بنده را کفی بالله |
|
لیکش این دانش و کفایت نیست |
|
|
گوید این مشکل و کنایاتست |
|
این صریح است این کنایت نیست |
|
|
پای کوری به کوزهای برزد |
|
گفت فراش را وقایت نیست |
|
|
کوزه و کاسه چیست بر سر ره |
|
راه را زین خزف نقایت نیست |
|
|
کوزهها را ز راه برگیرید |
|
یا که فراش در سعایت نیست |
|
|
گفت ای کور کوزه بر ره نیست |
|
لیک بر ره تو را درایت نیست |
|
|
ره رها کردهای سوی کوزه |
|
میروی آن بجز غوایت نیست |
|
|
خواجه جز مستی تو در ره دین |
|
آیتی ز ابتدا و غایت نیست |
|
|
آیتی تو و طالب آیت |
|
به ز آیت طلب خود آیت نیست |
|
|
بی رهی ور نه در ره کوشش |
|
هیچ کوشنده بیجرایت نیست |
|
|
چونک مثقال ذره یره است |
|
ذره زله بینکایت نیست |
|
|
ذره خیر بیگشادی نیست |
|
چشم بگشا اگر عمایت نیست |
|
|
هر نباتی نشانی آب است |
|
چیست کان را از او جبایت نیست |
|
|
بس کن این آب را نشانیهاست |
|
تشنه را حاجت وصایت نیست |
|