| | | | | | |
| |
عقل بند ره روانست ای پسر |
|
بند بشکن ره عیانست ای پسر |
|
| |
عقل بند و دل فریب و جان حجاب |
|
راه از این هر سه نهانست ای پسر |
|
| |
چون ز عقل و جان و دل برخاستی |
|
این یقین هم در گمانست ای پسر |
|
| |
مرد کو از خود نرفت او مرد نیست |
|
عشق بی‌درد آفسانست ای پسر |
|
| |
سینه خود را هدف کن پیش دوست |
|
هین که تیرش در کمانست ای پسر |
|
| |
سینه‌ای کز زخم تیرش خسته شد |
|
در جبینش صد نشانست ای پسر |
|
| |
عشق کار نازکان نرم نیست |
|
عشق کار پهلوانست ای پسر |
|
| |
هر کی او مر عاشقان را بنده شد |
|
خسرو و صاحب قرانست ای پسر |
|
| |
عشق را از کس مپرس از عشق پرس |
|
عشق ابر درفشانست ای پسر |
|
| |
ترجمانی منش محتاج نیست |
|
عشق خود را ترجمانست ای پسر |
|
| |
گر روی بر آسمان هفتمین |
|
عشق نیکونردبانست ای پسر |
|
| |
هر کجا که کاروانی می‌رود |
|
عشق قبله کاروانست ای پسر |
|
| |
این جهان از عشق تا نفریبدت |
|
کاین جهان از تو جهانست ای پسر |
|
| |
هین دهان بربند و خامش چون صدف |
|
کاین زبانت خصم جانست ای پسر |
|
| |
شمس تبریز آمد و جان شادمان |
|
چونک با شمسش قرانست ای پسر |
|
