| | | | | | |
|
عیشهاتان نوش بادا هر زمان ای عاشقان |
|
وز شما کان شکر باد این جهان ای عاشقان |
|
|
نوش و جوش عاشقان تا عرش و تا کرسی رسید |
|
برگذشت از عرش و فرش این کاروان ای عاشقان |
|
|
از لب دریا چه گویم لب ندارد بحر جان |
|
برفزودهست از مکان و لامکان ای عاشقان |
|
|
ما مثال موجها اندر قیام و در سجود |
|
تا بدید آید نشان از بینشان ای عاشقان |
|
|
گر کسی پرسد کیانید ای سراندازان شما |
|
هین بگوییدش که جان جان جان ای عاشقان |
|
|
گر کسی غواص نبود بحر جان بخشنده است |
|
کو همیبخشد گهرها رایگان ای عاشقان |
|
|
این چنین شد وان چنان شد خلق را در حقه کرد |
|
بازرستیم از چنین و از چنان ای عاشقان |
|
|
ما رمیت اذ رمیت از شکارستان غیب |
|
می جهاند تیرهای بیکمان ای عاشقان |
|
|
چون ز جست و جوی دل نومید گشتم آمدم |
|
خفته دیدم دل ستان با دلستان ای عاشقان |
|
|
گفتم ای دل خوش گزیدی دل بخندید و بگفت |
|
گل ستاند گل ستان از گلستان ای عاشقان |
|
|
زیر پای من گل است و زیر پاهاشان گل است |
|
چون بکوبم پا میان منکران ای عاشقان |
|
|
خرما آن دم که از مستی جانان جان ما |
|
می نداند آسمان از ریسمان ای عاشقان |
|
|
طرفه دریایی معلق آمد این دریای عشق |
|
نی به زیر و نی به بالا نی میان ای عاشقان |
|
|
تا بدید آمد شعاع شمس تبریزی ز شرق |
|
جان مطلق شد زمین و آسمان ای عاشقان |
|