| | | | | | |
|
فرود آ تو ز مرکب بار می بین |
|
وجودت را تو پود و تار می بین |
|
|
هر آن گلزار کاندر هجر ماندهست |
|
سراسر جان او پرخار می بین |
|
|
چو جمله راههای وصل را بست |
|
رخان عاشقان را زار می بین |
|
|
چو سررشته اشارتهاش دیدی |
|
بر آن رشته برو گلزار می بین |
|
|
ز جانها جوق جوق از آتش او |
|
فغان لابه کنان مکثار می بین |
|
|
بزن تو چنگ در قانون شرطش |
|
سماع دلکش اوتار می بین |
|
|
به پیش ماجرای صدق آن شه |
|
سرافکنده همه اخیار می بین |
|
|
میان کودکان مکتب او |
|
چه کوه و بحر از احبار می بین |
|
|
چو بیمیلی کند آن خدمت مه |
|
چو مه سرگشته و دوار می بین |
|
|
چو روی از منبرش برتافت جانی |
|
درآویزان ورا بر دار می بین |
|
|
اگر چه کار و باری بینی او را |
|
ولی نسبت به شه بیکار می بین |
|
|
خیالش دید جانم گفت آخر |
|
به هجرت می خورم من نار می بین |
|
|
بگفتا که عنایت بر فزون است |
|
ولیکن دیدن ناچار می بین |
|
|
اگر تو عاقلی گندم چو دیدی |
|
ز سنبلها نه از انبار می بین |
|
|
دلت انبار و لطفم اصل سنبل |
|
اشارت بشنو و بسیار می بین |
|
|
خداوند شمس دین را گر ببینی |
|
به غیب اندر رو و ازهار می بین |
|
|
شود دیده گذاره سوی بیسو |
|
در او انوار در انوار می بین |
|