دیوان شمس/فلکا بگو که تا کی گله‌های یار گویم

by مولوی

	فلکا بگو که تا کی گله‌های یار گویم			نبود شبی که آیم ز میان کار گویم
	ز میان او مقامم کمر است و کوه و صحرا			بجهم از این میان و سخن و کنار گویم
	ز فراق گلستانش چو در امتحان خارم			برهم ز خار چون گل سخن از عذار گویم
	همه بانگ زاغ آید به خرابه‌های بهمن			برهم از این چو بلبل صفت بهار گویم
	گرهی ز نقد غنچه بنهم به پیش سوسن			صفتی ز رنگ لاله به بنفشه زار گویم
	بکشد ز کبر دامن دل من چو دلبر آید			بدرد نظر گریبان چو ز انتظار گویم
	بنهد کلاه از سر خم خاص خسروانی			بجهد ز مهر ساقی چو من از خمار گویم