| | | | | | |
|
قره العین منی ای جان بلی |
|
ماه بدری گرد ما گردان بلی |
|
|
صد هزاران آفرین بر روی تو |
|
میفرستد حوری و رضوان بلی |
|
|
ای چراغ و مشعله هفت آسمان |
|
خاکیان را آمدی مهمان بلی |
|
|
از کمال رحمت و شاهنشهی |
|
گنج آید جانب ویران بلی |
|
|
سرو رحمت چون خرامان شد به باغ |
|
یابد ابلیس لعین ایمان بلی |
|
|
چون شکستی شیشه درویش را |
|
واجب آید دادن تاوان بلی |
|
|
ملک بخشد مالک الملک از کرم |
|
علم بخشد علم القرآن بلی |
|
|
آفتابی چون ز مشرق سر زند |
|
ذرهها آیند در جولان بلی |
|
|
جاء ربک و الملائک چون رسید |
|
هر محال اکنون شود امکان بلی |
|
|
در فتوح فتحت ابوابها |
|
گرددت دشوارها آسان بلی |
|
|
امشب ای دلدار خواب آلود من |
|
خواب را رانی ز نرگسدان بلی |
|
|
چشم نرگس چون به ترک خواب گفت |
|
بر خورد از فرجه بستان بلی |
|
|
مغز خود را چون ز غفلت پاک روفت |
|
بو برد از گلبن و ریحان بلی |
|
|
روز تا شب مست و شب تا روز مست |
|
سخت شیرین باشد این دوران بلی |
|
|
بلبلا بر منبر گلبن بگو |
|
هست محسن درخور احسان بلی |
|
|
چون فزون شد اشتهای مستمع |
|
سنگ آرد منطق لقمان بلی |
|
|
از دیار مصر مر یعقوب را |
|
ریح یوسف شد سوی کنعان بلی |
|
|
گر خمش باشی و سر پنهان کنی |
|
سر شود پیدا از آن سلطان بلی |
|
|
خامشی صبر آمد و آثار صبر |
|
هر فرج را میکشد از کان بلی |
|