دیوان شمس/لی حبیب حبه یشوی الحشا
| لی حبیب حبه یشوی الحشا | لو یشا یمشی علی عینی مشا | |||||
| روز آن باشد که روزیم او بود | ای خوشا آن روز و روزی ای خوشا | |||||
| آن چه باشد کو کند کان نیست خوش | قد رضینا یفعل الله ما یشا | |||||
| خار او سرمایه گل‌ها بود | انه المنان فی کشف الغشا | |||||
| هر چه گفتی یا شنیدی پوست بود | لیس لب العشق سرا قد فشا | |||||
| کی به قشر پوست‌ها قانع شود | ذو لباب فی التجلی قد نشا | |||||
| من خمش کردم غمش خامش نکرد | عافنا من شر واش قد وشا | |||||