دیوان شمس/مات خود را صنما مات مکن

by مولوی

	مات خود را صنما مات مکن			بجز از لطف و مراعات مکن
	خرده و بی‌ادبی‌ها که برفت			عفو کن هیچ مکافات مکن
	وقت رحم است بکن کینه مکش			بنده را طعمه آفات مکن
	به سر تو که جدایی مندیش			جز که پیوند و ملاقات مکن
	خاک خود را به زمین برمگذار			منزلش جز به سماوات مکن
	اولش جز به سوی خویش مکش			آخرش جز که سعادات مکن
	آنچ خو کرد ز لطفت برسان			ترک تیمار و جرایات مکن
	بنده اهل خرابات توایم			پشت ما را به خرابات مکن
	ما که باشیم که گوییم مکن			چونک گفتیم ممارات مکن