| | | | | | |
|
مادرم بخت بده است و پدرم جود و کرم |
|
فرح ابن الفرح ابن الفرح ابن الفرحم |
|
|
هین که بکلربک شادی به سعادت برسید |
|
پر شد این شهر و بیابان سپه و طبل و علم |
|
|
گر به گرگی برسم یوسف مه روی شود |
|
در چهی گر بروم گردد چه باغ ارم |
|
|
آنک باشد ز بخیلی دل او آهن و سنگ |
|
خاتم وقت شود پیش من از جود و کرم |
|
|
خاک چون در کف من زر شود و نقره خام |
|
چون مرا راه زند فتنه گر زر و درم |
|
|
صنمی دارم گر بوی خوشش فاش شود |
|
جان پذیرد ز خوشی گر بود از سنگ صنم |
|
|
مرد غم در فرحش که جبر الله عزاک |
|
آن چنان تیغ چگونه نزند گردن غم |
|
|
بستاند به ستم او دل هر کی خواهد |
|
عدلها جمله غلامان چنین ظلم و ستم |
|
|
آن چه خال است بر آن رخ که اگر جلوه کند |
|
زود بیگانه شود در هوسش خال زعم |
|
|
گفتم ار بس کنم و قصه فروداشت کنم |
|
تو تمامش کنی و شرح کنی گفت نعم |
|