دیوان شمس/ماییم قدیم عشق باره
| ماییم قدیم عشق باره | باقی دگران همه نظاره | |||||
| نظارگیان ملول گشتند | ماند این دم گرم شعله خواره | |||||
| چون چرخ حریف آفتابیم | پنهان نشویم چون ستاره | |||||
| انگشت نما و شهره گشتیم | چون اشتر بر سر مناره | |||||
| از ما بنماند جز خیالی | و آن نیز برفت پاره پاره | |||||
| مردان طریق چاره جستند | با هستی خود نبود چاره | |||||
| در آتش عشق صف کشیدند | چون آهن و مس و سنگ خاره | |||||
| مردانه تمام غرق گشتند | اندر دریای بی‌کناره | |||||