| | | | | | |
| |
ما آتش عشقیم که در موم رسیدیم |
|
چون شمع به پروانه مظلوم رسیدیم |
|
| |
یک حمله مردانه مستانه بکردیم |
|
تا علم بدادیم و به معلوم رسیدیم |
|
| |
در منزل اول به دو فرسنگی هستی |
|
در قافله امت مرحوم رسیدیم |
|
| |
آن مه که نه بالاست نه پست است بتابید |
|
وان جا که نه محمود و نه مذموم رسیدیم |
|
| |
تا حضرت آن لعل که در کون نگنجد |
|
بر کوری هر سنگ دل شوم رسیدیم |
|
| |
با آیت کرسی به سوی عرش پریدیم |
|
تا حی بدیدیم و به قیوم رسیدیم |
|
| |
امروز از آن باغ چه بابرگ و نواییم |
|
تا ظن نبری خواجه که محروم رسیدیم |
|
| |
ویرانه به بومان بگذاریم چو بازان |
|
ما بوم نه‌ایم ار چه در این بوم رسیدیم |
|
| |
زنار گسستیم بر قیصر رومی |
|
تبریز ببر قصه که در روم رسیدیم |
|
