| | | | | | |
| |
ما را مسلم آمد هم عیش و هم عروسی |
|
شادی هر مسلمان کوری هر فسوسی |
|
| |
هر روز خطبه‌ای نو هر شام گردکی نو |
|
هر دم نثار گوهر نی قبضه فلوسی |
|
| |
عشقی است سخت زیبا فقری است پای برجا |
|
بر آسمان نهی پا گر دست این دو بوسی |
|
| |
جانی است چون چراغی در زیر طشت قالب |
|
کرد به پیش نورش خورشید چاپلوسی |
|
| |
صد گونه رخت دارد صد تخت و بخت دارد |
|
تختش ز رفعت آمد نی تخت آبنوسی |
|
| |
رختش ز نور مطلق در تخته جامه حق |
|
نی بارگیر سیسی نی جامه‌های سوسی |
|
| |
از ذوق آتش دل وز سوزش خوش دل |
|
آتش پرست گشتم اما نیم مجوسی |
|
| |
روزی دو همره آمد جان غریب با تن |
|
چون مرغزی و رازی چون مغربی و طوسی |
|
| |
پرویزن است عالم ما همچو آرد در وی |
|
گر بگذری تو صافی ور نگذری سبوسی |
|
| |
هر روز بر دکان‌ها بازار این خسان بین |
|
ای خام پیش ما آ کتان ماست روسی |
|
| |
بشکن سبوی قالب ساغر ستان لبالب |
|
تا چند کاسه لیسی تا کی زبون لوسی |
|
| |
دستور می‌دهی تا گویم تمام این را |
|
تا شرق و غرب گیرد اقبال بی‌نحوسی |
|
