دیوان شمس/ما که باده ز دست یار خوریم
ما که باده ز دست یار خوریم | کی چو اشتر گیاه و خار خوریم | |||||
ایمنیم از خمار مرگ ایرا | می باقی بیخمار خوریم | |||||
جام مردان بیار تا کامروز | بیمحابا و مردوار خوریم | |||||
به دم ناشمرده زنده شویم | اندر آن دم که بیشمار خوریم | |||||
ساقیا پای دار تا ز کفت | می سرجوش پایدار خوریم | |||||
پی این شیر مست می پوییم | تا کباب از دل شکار خوریم | |||||
زان دیاریم کز حدث پاک است | روزی پاک از آن دیار خوریم | |||||
نه چو کرکس اسیر مرداریم | نه چو لک لک ز حرص مار خوریم |