| | | | | | |
| |
مبارکباد آمد ماه روزه |
|
رهت خوش باد ای همراه روزه |
|
| |
شدم بر بام تا مه را ببینم |
|
که بودم من به جان دلخواه روزه |
|
| |
نظر کردم کلاه از سر بیفتاد |
|
سرم را مست کرد آن شاه روزه |
|
| |
مسلمانان سرم مست است از آن روز |
|
زهی اقبال و بخت و جاه روزه |
|
| |
بجز این ماه ماهی هست پنهان |
|
نهان چون ترک در خرگاه روزه |
|
| |
بدان مه ره برد آن کس که آید |
|
در این مه خوش به خرمنگاه روزه |
|
| |
رخ چون اطلسش گر زرد گردد |
|
بپوشد خلعت از دیباه روزه |
|
| |
دعاها اندر این مه مستجاب است |
|
فلک‌ها را بدرد آه روزه |
|
| |
چو یوسف ملک مصر عشق گیرد |
|
کسی کو صبر کرد در چاه روزه |
|
| |
سحوری کم زن ای نطق و خمش کن |
|
ز روزه خود شوند آگاه روزه |
|
| |
بیا ای شمس دین و فخر تبریز |
|
تویی سرلشکر اسپاه روزه |
|
