| | | | | | |
|
مرا میگفت دوش آن یار عیار |
|
سگ عاشق به از شیران هشیار |
|
|
جهان پر شد مگر گوشت گرفتست |
|
سگ اصحاب کهف و صاحب غار |
|
|
قرین شاه باشد آن سگی کو |
|
برای شاه جوید کبک و کفتار |
|
|
خصوصا آن سگی کو را به همت |
|
نباشد صید او جز شاه مختار |
|
|
ببوسد خاک پایش شیر گردون |
|
بدان لب که نیالاید به مردار |
|
|
دمی میخور دمی میگو به نوبت |
|
مده خود را به گفت و گو به یک بار |
|
|
نه آن مطرب که در مجلس نشیند |
|
گهی نوشد گهی کوشد به مزمار |
|
|
ملولان باز جنبیدن گرفتند |
|
همیجنگند و میلنگند ناچار |
|
|
بجنبان گوشه زنجیر خود را |
|
رگ دیوانگیشان را بیفشار |
|
|
ملول جمله عالم تازه گردد |
|
چو خندان اندرآید یار بییار |
|
|
الفت السکر ادرکنی باسکار |
|
ایا جاری ایا جاری ایا جار |
|
|
و لا تسق بکاسات صغار |
|
فهذا یوم احسان و ایثار |
|
|
و قاتل فی سبیل الجود بخلا |
|
لیبقی منک منهاج و آثار |
|
|
فقل انا صببنا الماء صبا |
|
و نحن الماء لا ماء و لا نار |
|
|
و سیمایی شهید لی بانی |
|
قضیت عندهم فی العشق اوطار |
|
|
و طیبوا و اسکروا قومی فانی |
|
کریم فی کروم العصر عصار |
|
|
جنون فی جنون فی جنون |
|
تخفف عنک اثقالا و اوزار |
|