| | | | | | |
|
مرا چون تا قیامت یار اینست |
|
خراب و مست باشم کار اینست |
|
|
ز کار و کسب ماندم کسبم اینست |
|
رخا زر زن تو را دینار اینست |
|
|
نه عقلی ماند و نی تمیز و نی دل |
|
چه چاره فعل آن دیدار اینست |
|
|
گل صدبرگ دید آن روی خوبش |
|
به بلبل گفت گل گلزار اینست |
|
|
چو خوبان سایههای طیر غیبند |
|
به سوی غیب آ طیار اینست |
|
|
مکرر بنگر آن سو چشم میمال |
|
که جان را مدرسه و تکرار اینست |
|
|
چو لب بگشاد جانها جمله گفتند |
|
شفای جان هر بیمار اینست |
|
|
چو یک ساغر ز دست عشق خوردند |
|
یقینشان شد که خود خمار اینست |
|
|
گرو کردی به می دستار و جبه |
|
سزای جبه و دستار اینست |
|
|
خبر آمد که یوسف شد به بازار |
|
هلا کو یوسف ار بازار اینست |
|
|
فسونی خواند و پنهان کرد خود را |
|
کمینه لعب آن طرار اینست |
|
|
ز ملک و مال عالم چاره دارم |
|
مرا دین و دل و ناچار اینست |
|
|
میان گر پیش غیر عشق بندم |
|
مسیحی باشم و زنار اینست |
|
|
به گرد حوض گشتم درفتادم |
|
جزای آن چنان کردار اینست |
|
|
دلا چون درفتادی در چنین حوض |
|
تو را غسل قیامت وار اینست |
|
|
رخ شه جستهای شهمات اینست |
|
چو دزدی کردی ای دل دار اینست |
|
|
مشین با خود نشین با هر که خواهی |
|
ز نفس خود ببر اغیار اینست |
|
|
خمش کن خواجه لاغ پار کم گو |
|
دلم پارهست و لاغ پار اینست |
|
|
خمش باش و در این حیرت فرورو |
|
بهل اسرار را کاسرار اینست |
|