| | | | | | |
|
مرا گویی چه سانی من چه دانم |
|
کدامی وز کیانی من چه دانم |
|
|
مرا گویی چنین سرمست و مخمور |
|
ز چه رطل گرانی من چه دانم |
|
|
مرا گویی در آن لب او چه دارد |
|
کز او شیرین زبانی من چه دانم |
|
|
مرا گویی در این عمرت چه دیدی |
|
به از عمر و جوانی من چه دانم |
|
|
بدیدم آتشی اندر رخ او |
|
چو آب زندگانی من چه دانم |
|
|
اگر من خود توام پس تو کدامی |
|
تو اینی یا تو آنی من چه دانم |
|
|
چنین اندیشهها را من کی باشم |
|
تو جان مهربانی من چه دانم |
|
|
مرا گویی که بر راهش مقیمی |
|
مگر تو راهبانی من چه دانم |
|
|
مرا گاهی کمان سازی گهی تیر |
|
تو تیری یا کمانی من چه دانم |
|
|
خنک آن دم که گویی جانت بخشم |
|
بگویم من تو دانی من چه دانم |
|
|
ز بیصبری بگویم شمس تبریز |
|
چنینی و چنانی من چه دانم |
|