| | | | | | |
|
مرغان که کنون از قفص خویش جدایید |
|
رخ باز نمایید و بگویید کجایید |
|
|
کشتی شما ماند بر این آب شکسته |
|
ماهی صفتان یک دم از این آب برآیید |
|
|
یا قالب بشکست و بدان دوست رسیدست |
|
یا دام بشد از کف و از صید جدایید |
|
|
امروز شما هیزم آن آتش خویشید |
|
یا آتشتان مرد شما نور خدایید |
|
|
آن باد وبا گشت شما را فسرانید |
|
یا باد صبا گشت به هر جا که درآیید |
|
|
در هر سخن از جان شما هست جوابی |
|
هر چند دهان را به جوابی نگشایید |
|
|
در هاون ایام چه درها که شکستید |
|
آن سرمه دیدست بسایید بسایید |
|
|
ای آنک بزادیت چو در مرگ رسیدید |
|
این زادن ثانیست بزایید بزایید |
|
|
گر هند وگر ترک بزادیت دوم بار |
|
پیدا شود آن روز که روبند گشایید |
|
|
ور زانک سزیدیت به شمس الحق تبریز |
|
والله که شما خاصبک روز سزایید |
|