| | | | | | |
|
مطربا این پرده زن کان یار ما مست آمدست |
|
وان حیات باصفای باوفا مست آمدست |
|
|
گر لباس قهر پوشد چون شرر بشناسمش |
|
کو بدین شیوه بر ما بارها مست آمدست |
|
|
آب ما را گر بریزد ور سبو را بشکند |
|
ای برادر دم مزن کاین دم سقا مست آمدست |
|
|
میفریبم مست خود را او تبسم میکند |
|
کاین سلیم القلب را بین کز کجا مست آمدست |
|
|
آن کسی را میفریبی کز کمینه حرف او |
|
آب و آتش بیخود و خاک و هوا مست آمدست |
|
|
گفتمش گر من بمیرم تو رسی بر گور من |
|
برجهم از گور خود کان خوش لقا مست آمدست |
|
|
گفت آن کاین دم پذیرد کی بمیرد جان او |
|
با خدا باقی بود آن کز خدا مست آمدست |
|
|
عشق بیچون بین که جان را چون قدح پر میکند |
|
روی ساقی بین که خندان از بقا مست آمدست |
|
|
یار ما عشق است و هر کس در جهان یاری گزید |
|
کز الست این عشق بیما و شما مست آمدست |
|