| | | | | | |
|
منم آن عاشق عشقت که جز این کار ندارم |
|
که بر آن کس که نه عاشق بجز انکار ندارم |
|
|
دل غیر تو نجویم سوی غیر تو نپویم |
|
گل هر باغ نبویم سر هر خار ندارم |
|
|
به تو آوردم ایمان دل من گشت مسلمان |
|
به تو دل گفت که ای جان چو تو دلدار ندارم |
|
|
چو تویی چشم و زبانم دو نبینم دو نخوانم |
|
جز یک جان که تویی آن به کس اقرار ندارم |
|
|
چو من از شهد تو نوشم ز چه رو سرکه فروشم |
|
جهت رزق چه کوشم نه که ادرار ندارم |
|
|
ز شکربوره سلطان نه ز مهمانی شیطان |
|
بخورم سیر بر این خوان سر ناهار ندارم |
|
|
نخورم غم نخورم غم ز ریاضت نزنم دم |
|
رخ چون زر بنگر گر زر بسیار ندارم |
|
|
نخورد خسرو دل غم مگر الا غم شیرین |
|
به چه دل غم خورم آخر دل غمخوار ندارم |
|
|
پی هر خایف و ایمن کنمی شرح ولیکن |
|
ز سخن گفتن باطن دل گفتار ندارم |
|
|
تو که بیداغ جنونی خبری گوی که چونی |
|
که من از چون و چگونه دگر آثار ندارم |
|
|
چو ز تبریز برآمد مه شمس الحق و دینم |
|
سر این ماه شبستان سپهدار ندارم |
|