دیوان شمس/منم فتنه هزاران فتنه زادم
منم فتنه هزاران فتنه زادم | به من بنگر که داد فتنه دادم | |||||
ز من مگریز زیرا درفتادی | بگو الحمدلله درفتادم | |||||
عجب چیزی است عشق و من عجبتر | تو گویی عشق را خود من نهادم | |||||
بیا گر من منم خونم بریزید | که تا خود من نمردم من نزادم | |||||
نگویم سر تو کان غمز باشد | ولی ناگفته بندی برگشادم |