| | | | | | |
| |
من پای همی‌کوبم ای جان و جهان دستی |
|
ای جان و جهان برجه از بهر دل مستی |
|
| |
ای مست مکش محشر بازآی ز شور و شر |
|
آن دست بر آن دل نه ای کاش دلی هستی |
|
| |
ترک دل و جان کردم تا بی‌دل و جان گردم |
|
یک دل چه محل دارد صد دلکده بایستی |
|
| |
بنگر به درخت ای جان در رقص و سراندازی |
|
اشکوفه چرا کردی گر باده نخوردستی |
|
| |
آن باد بهاری بین آمیزش و یاری بین |
|
گر نی همه لطفستی با خاک نپیوستی |
|
| |
از یار مکن افغان بی‌جور نیامد عشق |
|
گر نی ره عشق این است او کی دل ما خستی |
|
| |
صد لطف و عطا دارد صد مهر و وفا دارد |
|
گر غیرت بگذارد دل بر دل ما بستی |
|
| |
با جمله جفاکاری پشتی کند و یاری |
|
گر پشتی او نبود پشت همه بشکستی |
|
| |
دامی که در او عنقا بی‌پر شود و بی‌پا |
|
بی‌رحمت او صعوه زین دام کجا خستی |
|
| |
خامش کن و ساکن شو ای باد سخن گر چه |
|
در جنبش باد دل صد مروحه بایستی |
|
| |
شمس الحق تبریزی ماییم و شب وحشت |
|
گر شمس نبودی شب از خویش کجا رستی |
|
