دیوان شمس/مگریز ز آتش که چنین خام بمانی

by مولوی

	مگریز ز آتش که چنین خام بمانی			گر بجهی از این حلقه در آن دام بمانی
	مگریز ز یاران تو چو باران و مکش سر			گر سر کشی سرگشته ایام بمانی
	با دوست وفا کن که وفا وام الست است			ترسم که بمیری و در این وام بمانی
	بگرفت تو را تاسه و حال تو چنان است			کز عجز تو در تاسه حمام بمانی
	می‌ترسی از این سر که تو داری و از این خو			کان سر تو به رنجوری سرسام بمانی
	با ما تو یکی کن سر زیرا سر وقت است			تا همچو سران شاد سرانجام بمانی