| | | | | | |
|
می بسازد جان و دل را بس عجایب کان صیام |
|
گر تو خواهی تا عجب گردی عجایب دان صیام |
|
|
گر تو را سودای معراج است بر چرخ حیات |
|
دانک اسب تازی تو هست در میدان صیام |
|
|
هیچ طاعت در جهان آن روشنی ندهد تو را |
|
چونک بهر دیده دل کوری ابدان صیام |
|
|
چونک هست این صوم نقصان حیات هر ستور |
|
خاص شد بهر کمال معنی انسان صیام |
|
|
چون حیات عاشقان از مطبخ تن تیره بود |
|
پس مهیا کرد بهر مطبخ ایشان صیام |
|
|
چیست آن اندر جهان مهلکتر و خون ریزتر |
|
بر دل و جان و جا خون خواره شیطان صیام |
|
|
خدمت خاص نهانی تیزنفع و زودسود |
|
چیست پیش حضرت درگاه این سلطان صیام |
|
|
ماهی بیچاره را آب آن چنان تازه نکرد |
|
آنچ کرد اندر دل و جانهای مشتاقان صیام |
|
|
در تن مرد مجاهد در ره مقصود دل |
|
هست بهتر از حیات صد هزاران جان صیام |
|
|
گر چه ایمان هست مبنی بر بنای پنج رکن |
|
لیک والله هست از آنها اعظم الارکان صیام |
|
|
لیک در هر پنج پنهان کرده قدر صوم را |
|
چون شب قدر مبارک هست خود پنهان صیام |
|
|
سنگ بیقیمت که صد خروار از او کس ننگرد |
|
لعل گرداند چو خورشیدش درون کان صیام |
|
|
شیر چون باشی که تو از روبهی لرزان شوی |
|
چیره گرداند تو را بر بیشه شیران صیام |
|
|
بس شکم خاری کند آن کو شکم خواری کند |
|
نیست اندر طالع جمع شکم خواران صیام |
|
|
خاتم ملک سلیمان است یا تاجی که بخت |
|
می نهد بر تارک سرهای مختاران صیام |
|
|
خنده صایم به است از حال مفطر در سجود |
|
زانک می بنشاندت بر خوان الرحمان صیام |
|
|
در خورش آن بام تون از تو به آلایش بود |
|
همچو حمامت بشوید از همه خذلان صیام |
|
|
شهوت خوردن ستاره نحس دان تاریک دل |
|
نور گرداند چو ماهت در همه کیوان صیام |
|
|
هیچ حیوانی تو دیدی روشن و پرنور علم |
|
تن چو حیوان است مگذار از پی حیوان صیام |
|
|
شهوت تن را تو همچون نیشکر درهم شکن |
|
تا درون جان ببینی شکر ارزان صیام |
|
|
قطرهای تو سوی بحری کی توانی آمدن |
|
سوی بحرت آورد چون سیل و چون باران صیام |
|
|
پای خود را از شرف مانند سر گردان به صوم |
|
زانک هست آرامگاه مرد سرگردان صیام |
|
|
خویشتن را بر زمین زن در گه غوغای نفس |
|
دست و پایی زن که بفروشم چنین ارزان صیام |
|
|
گر چه نفست رستمی باشد مسلط بر دلت |
|
لرز بر وی افکند چون بر گل لرزان صیام |
|
|
ظلمتی کز اندرونش آب حیوان می زهد |
|
هست آن ظلمت به نزد عقل هشیاران صیام |
|
|
گر تو خواهی نور قرآن در درون جان خویش |
|
هست سر نور پاک جمله قرآن صیام |
|
|
بر سر خوانهای روحانی که پاکان شسته اند |
|
مر تو را همکاسه گرداند بدان پاکان صیام |
|
|
روزه چون روزت کند روشن دل و صافی روان |
|
روز عید وصل شه را ساخته قربان صیام |
|
|
در صیام ار پا نهی شادی کنان نه با گشاد |
|
چون حرام است و نشاید پیش غمناکان صیام |
|
|
زود باشد کز گریبان بقا سر برزند |
|
هر که در سر افکند ماننده دامان صیام |
|