دیوان شمس/نسیت الیوم من عشقی صلاتی
| نسیت الیوم من عشقی صلاتی | فلا ادری عشایی من غداتی | |||||
| فوجهک سیدی! شمسی و بدری | و نثری منک یاقوت الزکاة | |||||
| نداک سکرة الارواح طرا | و فی لقیاک طاعء کل ناتی | |||||
| لقد نهج الهوی منهاج کبد | فضاعت فی مناهجه ثباتی | |||||
| و ادنی ما لقینا فی هواه | حیوة فی حیوة فی حیات | |||||
| تشبثنا باذیال کرام | باید تایبات آیبات | |||||
| فما اغنی التشبث للسکاری | و ما النتفعوا بیات النجاة | |||||
| و انی الاستقامة والتوقی | لقلب بعد شرب المنکرات؟! | |||||