| | | | | | |
|
نکو بنگر به روی من نه آنم من که هر باری |
|
ببین دریای شیرینی ببین موج گهر باری |
|
|
کی بگریزد ز دست حق کی پرهیزد ز شست حق |
|
قیامت کو که تا بیند به نقد این شور و شر باری |
|
|
یکی دستش چو قبض آمد یکی دستش چو بسط آمد |
|
نداری زین دو بیرون شو گه باش و سفر باری |
|
|
چو عیسی گر شکر خندی شکرخنده ببین از وی |
|
چو موسی گر کمر بندی بر آن کوه کمر باری |
|
|
شدی دربان هر دونی به زیر بام گردونی |
|
به کوی یار ما دررو که بینی بام و در باری |
|
|
به شاخ گل همیگفتم چه میرقصی در این گلخن |
|
درآ در باغ جان بنگر شکوفه و شاخ تر باری |
|
|
عطارد را همیگفتم به فضل و فن شدی غره |
|
قلم بشکن بیا بشنو پیام نیشکر باری |
|
|
به گوش زهره میگفتم که گوشت گرم شد از می |
|
سر اندر بزم سلطان کن ببین سودای سر باری |
|
|
چو سوسن صد زبان داری زبان درکش از این زاری |
|
ز غنچه بسته لب بشنو ز خاموشان خبر باری |
|