| | | | | | |
|
نک ماه رجب آمد تا ماه عجب بیند |
|
وز سوختگان ره گرمی و طلب بیند |
|
|
گر سجده کنان آید در امن و امان آید |
|
ور بیادبی آرد سیلی و ادب بیند |
|
|
حکمی که کند یزدان راضی بود و شادان |
|
ور سر کشد از سلطان در حلق کنب بیند |
|
|
گر درخور عشق آید خرم چو دمشق آید |
|
ور دل ندهد دل را ویران چو حلب بیند |
|
|
گوید چه سبب باشد آن خرم و این ویران |
|
جان خضری باید تا جان سبب بیند |
|
|
آمد شعبان عمدا از بهر برات ما |
|
تا روزی و بیروزی از بخشش رب بیند |
|
|
ماه رمضان آمد آن بند دهان آمد |
|
زد بر دهن بسته تا لذت لب بیند |
|
|
آمد قدح روزه بشکست قدحها را |
|
تا منکر این عشرت بیباده طرب بیند |
|
|
سغراق معانی را بر معده خالی زن |
|
معشوقه خلوت را هم چشم عزب بیند |
|
|
با غره دولت گو هم بگذرد این نوبت |
|
چون بگذرد این نوبت هم نوبت تب بیند |
|
|
نوبت بگذار و رو نوبت زن احمد شو |
|
تا برف وجود تو خورشید عرب بیند |
|
|
خامش کن و کمتر گو بسیار کسی گوید |
|
کو جاه و هوا جوید تا نام و لقب بیند |
|