| | | | | | |
|
نگاهبان دو دیدهست چشم دلداری |
|
نگاه دار نظر از رخ دگر یاری |
|
|
وگر نه به سینه درآید به غیر آن دلبر |
|
بگو برو که همیترسم از جگرخواری |
|
|
هلا مباد که چشمش به چشم تو نگرد |
|
درون چشم تو بیند خیال اغیاری |
|
|
به من نگر که مرا یار امتحانها کرد |
|
به حیله برد مرا کشکشان به گلزاری |
|
|
گلی نمود که گلها ز رشک او میریخت |
|
بتی که جمله بتان پیش او گرفتاری |
|
|
چنین چنین به تعجب سری بجنبانید |
|
که نادرست و غریبست درنگر باری |
|
|
چنانک گفت طراریم دزد در پی توست |
|
چو من سپس نگریدم ربود دستاری |
|
|
ز آب دیده داوود سبزهها بررست |
|
به عذر آنک به نقشی بکرد نظاری |
|
|
براند مر پدرت را کشان کشان ز بهشت |
|
نظر به سنبله تر یکی ستمکاری |
|
|
حذر ز سنبل ابرو که چشم شه بر توست |
|
هلا که مینگرد سوی تو خریداری |
|
|
چو مشتری دو چشم تو حی قیومست |
|
به چنگ زاغ مده چشم را چو مرداری |
|
|
دهی تو کاله فانی بری عوض باقی |
|
لطیف مشتریی سودمند بازاری |
|
|
خمش خمش که اگر چه تو چشم را بستی |
|
ریای خلق کشیدت به نظم و اشعاری |
|
|
ولیک مفخر تبریز شمس دین با توست |
|
چه غم خوری ز بد و نیک با چنین یاری |
|