| | | | | | |
|
نگفتمت که تو سلطان خوبرویانی |
|
به جای سبزه تو از خاک خوب رویانی |
|
|
هزار یوسف زیبا برآید از هر چاه |
|
چو چرخه و رسن حسن را بگردانی |
|
|
ز بس رونده جانباز جان شدست ارزان |
|
به عهد عشق تو منسوخ شد گران جانی |
|
|
به پیش عاشق صادق چه جان چه بند تره |
|
دلا ملرز چو برگ ار از این گلستانی |
|
|
چه داند و چه شناسد نوای بلبل مست |
|
کلاغ بهمنی و لک لک بیابانی |
|
|
چو اشتهای کریمی به لوت صادق شد |
|
گران نباشد بارانیی به بورانی |
|
|
نه کمتری تو ز پروانه و حبیب از شمع |
|
وگر کمی ز پر او چه باد پرانی |
|
|
هزار جان مقدس بهای جان خسیس |
|
همیدهد به کرم یار اینت ارزانی |
|
|
سجود کرد تو را آفتاب وقت غروب |
|
ببرد دولت و پیروزیی به پیشانی |
|
|
کسی که ذوق پریشانی چنین غم یافت |
|
دگر نگوید یا رب مده پریشانی |
|
|
سوار باد هوا گشت پشه دل من |
|
کی دید پشه که او میکند سلیمانی |
|
|
خموش باش و چو ماهی در آب رو پنهان |
|
بهل تو دعوت عامان چو ز اهل عمانی |
|
|
خمش که خوان بنهادند وقت خوردن شد |
|
حریف صرفه برد گر تمام برخوانی |
|