دیوان شمس/نیست عجب صف زده پیش سلیمان پری
| نیست عجب صف زده پیش سلیمان پری | صف سلیمان نگر پیش رخ آن پری | |||||
| آن پریی کز رخش گشت بشر چون ملک | یافت فراغت ز رنج وز غم درمان پری | |||||
| تربیت آن پری چشم بشر باز کرد | یافته دیو و ملک گوهر جان زان پری | |||||
| ما و منی پاک رفت ماء منی خشک شد | گشت پری آدمی هم شد انسان پری | |||||
| دیده جان شمس دین مفخر تبریز و جان | شاد ز عشق رخش شادتر از جان پری | |||||