| | | | | | |
| |
هرک آتش من دارد او خرقه ز من دارد |
|
زخمی چو حسینستش جامی چو حسن دارد |
|
| |
غم نیست اگر ماهش افتاد در این چاهش |
|
زیرا رسن زلفش در دست رسن دارد |
|
| |
نفس ار چه که زاهد شد او راست نخواهد شد |
|
گر راستیی خواهی آن سرو چمن دارد |
|
| |
صد مه اگر افزاید در چشم خوشش ناید |
|
با تنگی چشم او کان خوب ختن دارد |
|
| |
از عکس ویست ای جان گر چرخ ضیا دارد |
|
یا باغ گل خندان یا سرو و سمن دارد |
|
| |
گر صورت شمع او اندر لگن غیرست |
|
بر سقف زند نورش گر شمع لگن دارد |
|
| |
گر با دگرانی تو در ما نگرانی تو |
|
ما روح صفا داریم گر غیر بدن دارد |
|
| |
بس مست شدست این دل وز دست شدست این دل |
|
گر خرد شدست این دل زان زلف شکن دارد |
|
| |
شمس الحق تبریزی شاه همه شیرانست |
|
در بیشه جان ما آن شیر وطن دارد |
|
