| | | | | | |
|
هر اول روز ای جان صد بار سلام علیک |
|
در گفتن و خاموشی ای یار سلام علیک |
|
|
از جان همه قدوسی وز تن همه سالوسی |
|
وز گل همه جباری وز خار سلام علیک |
|
|
من ترکم و سرمستم ترکانه سلح بستم |
|
در ده شدم و گفتم سالار سلام علیک |
|
|
بنهاد یکی صهبا بر کف من و گفتا |
|
این شهره امانت را هشدار سلام علیک |
|
|
گفتم من دیوانه پیوسته خلیلانه |
|
بر مالک خود گویم در نار سلام علیک |
|
|
آن لحظه که بیرونم عالم ز سلامم پر |
|
وان لحظه که در غارم با یار سلام علیک |
|
|
چون صنع و نشان او دارد همه صورتها |
|
ای مور شبت خوش باد ای مار سلام علیک |
|
|
داوود تو را گوید بر تخت فدیناکم |
|
منصور تو را گوید بر دار سلام علیک |
|
|
مشتاق تو را گوید بیطمع سلام از جان |
|
محتاج همت گوید ناچار سلام علیک |
|
|
شاهان چو سلام تو با طبل و علم گویند |
|
در زیر زبان گوید بیمار سلام علیک |
|
|
چون باده جان خوردم ایزار گرو کردم |
|
تا مست مرا گوید ای زار سلام علیک |
|
|
امسال ز ماه تو چندان خوش و خرم شد |
|
کز کبر نمیگوید بر پار سلام علیک |
|
|
از لذت زخمه تو این چنگ فلک بیخود |
|
سر زیر کند هر دم کای تار سلام علیک |
|
|
مرغان خلیلی هم سررفته و پرکنده |
|
آورده از آن عالم هر چار سلام علیک |
|
|
بس سیل سخن راندم بس قارعه برخواندم |
|
از کار فروماندم ای کار سلام علیک |
|