| | | | | | |
| |
هر روز پری زادی از سوی سراپرده |
|
ما را و حریفان را در چرخ درآورده |
|
| |
صوفی ز هوای او پشمینه شکافیده |
|
عالم ز بلای او دستار کشان کرده |
|
| |
سالوس نتان کردن مستور نتان بودن |
|
از دست چنین رندی سغراق رضا خورده |
|
| |
دی رفت سوی گوری در مرده زد او شوری |
|
معذورم آخر من کمتر نیم از مرده |
|
| |
هر روز برون آید ساغر به کف و گوید |
|
والله که بنگذارم در شهر یک افسرده |
|
| |
ای مونس و ای جانم چندانت بپیچانم |
|
تا شهد و شکر گردی ای سرکه پرورده |
|
| |
خستم جگرت را من بستان جگری دیگر |
|
همچون جگر شیران ای گربه پژمرده |
|
| |
همرنگ دل من شو زیرا که نمی‌شاید |
|
من سرخ و سپید ای جان تو زرد و سیه چرده |
|
| |
خامش کن و خامش کن دررو به حریم دل |
|
کاندر حرمین دل نبود دل آزرده |
|
| |
شمس الحق تبریزی بادا دل بدخواهت |
|
بر گرد جهان گردان در طمع یکی گرده |
|
