دیوان شمس/هر شب که بود قاعده سفره نهادن

by مولوی

	هر شب که بود قاعده سفره نهادن			ما را ز خیال تو بود روزه گشادن
	ای لطف تو را قاعده بر روزه گشایان			مانند مسیحا ز فلک مایده دادن
	چون قوت دل از مطبخ سودای تو باشد			باید به میان رفتن و در لوت فتادن
	ما را هم از آن آتش دل آب حیات است			بر آتش دل شاد بسوزیم چو لادن
	کار حیوان است نه کار دل و جان است			در خاک بپوسیدن و از خاک بزادن