| | | | | | |
| |
هر چه آن خسرو کند شیرین کند |
|
چون درخت تین که جمله تین کند |
|
| |
هر کجا خطبه بخواند بر دو ضد |
|
همچو شیر و شهدشان کابین کند |
|
| |
با دم او می‌رود عین الحیات |
|
مرده جان یابد چو او تلقین کند |
|
| |
مرغ جان‌ها با قفص‌ها برپرند |
|
چونک بنده پروری آیین کند |
|
| |
عالمی بخشد به هر بنده جدا |
|
کیست کو اندر دو عالم این کند |
|
| |
گر به قعر چاه نام او بری |
|
قعر چه را صدر علیین کند |
|
| |
من بر آنم که شکرریزی کنم |
|
از شکر گر قسم من تعیین کند |
|
| |
کافری گر لاف عشق او زند |
|
کفر او را جمله نور دین کند |
|
| |
خار عالم در ره عاشق نهاد |
|
تا که جمله خار را نسرین کند |
|
| |
تو نمی‌دانی که هر که مرغ اوست |
|
از سعادت بیضه‌ها زرین کند |
|
| |
بس کنم زین پس نهان گویم دعا |
|
کی نهان ماند چو شه آمین کند |
|
